استفاده از زرشک گیاهی

زرشک پفکی اعلا ژاپنی یک درختچه زینتی است که برای اولین بار در سال 1875 به ایالات متحده وارد شد.

اکنون می توان آن را از مین تا کارولینای شمالی و در غرب تا آیووا یافت.

زرشک سیاه هسته دار ژاپنی در طول تاریخ در حصارهای زنده برای دام و داروهای گیاهی استفاده می شد، اما اکنون عمدتاً به عنوان یک گیاه پرچین زینتی استفاده می شود و هنوز در مهد کودک ها و مراکز باغ فروخته می شود.

فشرده و متراکم، ارتفاع درختچه به ندرت از 4 فوت بیشتر می شود در جایی که شاخه های آویزانش به زمین برخورد می کنند، ریشه خواهد کرد، فرآیندی که به آن لایه بندی می گویند.

در حالی که اینها بخشی از گیاه مادر باقی می مانند، یک فرد می تواند از طریق لایه بندی کاملاً گسترده شود.

شکوفه های بهاره در خوشه های دو تا چهارتایی ظاهر می شوند، زرد مایل به کرم و دارای شش گلبرگ هستند.

توت های بیضی شکل و قرمز روشن که در تابستان ظاهر می شوند، تا زمستان دوام می آورند.

آنها می توانند به تنهایی یا در دسته های تا چهار تایی آویزان شوند که طول هر توت ¼ اینچ است.

در حال رشد به صورت دسته‌ای، برگ‌ها به شکل قاشقی با لبه‌های صاف یا کامل هستند.

آنها ضخیم، چرمی و سبز روشن هستند، اما می توانند قرمز یا بنفش باشند و طول آنها 1 اینچ یا کمتر است.

آنها زودتر ظاهر می شوند و دیرتر از برگ های اکثر گیاهان جنگلی برگریز بومی نگهداری می شوند.

به این ترتیب، زرشک در اوایل بهار و اواخر پاییز بسیار آسان است.

قهوه ای شیاردار و زنگ زده با خارهای تکی. پوست داخلی به رنگ زرد پر جنب و جوش است.

زرشک بومی آلگنی و زرشک پفکی قائنات اروپایی هر دو شباهت زیادی به زرشک ژاپنی دارند، با استثنای اصلی خارهای آنها در جایی که زرشک ژاپنی خارهای تکی دارد، هر دو گونه دیگر خارهای سه شاخه تولید می کنند.

هر دو گونه همچنین دارای برگ هایی با دندانه های درشت در لبه ها هستند.

زرشک ژاپنی به دو روش بذر و رویشی پخش می شود توت های آن که از تابستان تا زمستان در دسترس پرندگان و پستانداران است.

از جمله اواخر زمستان که بسیاری از میوه های دیگر قبلاً خورده شده اند خورده می شوند و در فضولات حیوانات به مناطق جدید پخش می شوند.

گیاهان منفرد می توانند با فرآیندی به نام لایه بندی به صورت افقی پخش شوند که در آن ریشه ها در تماس شاخه ها با زمین تشکیل می شوند.

گیاهان جدیدی که به این روش ایجاد می شوند پس از جدا شدن از گیاه مادر زنده می مانند، اما از نظر ژنتیکی یکسان هستند.

این گیاه می‌تواند بیشتر مکان‌ها را مستعمره کند و طیف وسیعی از گونه‌های بومی، به‌ویژه علفی‌های زودگذر بهاری را جابجا کند.

بسیار سازگار است، می تواند در مکان هایی از آفتاب کامل تا سایه عمیق رشد کند.

زرشک کوهی خشک ژاپنی خشکسالی را تحمل می کند اما در مناطق مرطوب نیز رشد می کند.

با توجه به تعداد کافی افراد در یک منطقه، بستر برگ آنها pH خاک را تغییر می دهد و آن را اساسی تر می کند، بنابراین بسیاری از گونه های گیاهی بومی را حذف می کند.