تا اوایل قرن بیستم، پیراهن‌ها به‌عنوان لباس زیر زیر در نظر گرفته می‌شدند که در خدمت اهداف حفاظتی و فروتنی، و به‌عنوان شاخصی از ثروت یا موقعیت اجتماعی بودند.
از اواسط قرن شانزدهم، کتانی سفید تمیز به طور فزاینده ای به عنوان نشانگر درباریان دیده می شد و تعویض روزانه پیراهن برای مردان در محافل دربار عادی شد.
در آغاز قرن نوزدهم، لباس زیر فانتزی جلویی به مد عمومی روز و عصر تبدیل شده بود و نشان می‌داد که یک مرد کارگر یدی نیست.
در طول دهه 1820، این پیراهن‌های جلودار محبوبیت خود را برای روز از دست دادند و با یک پنل جلویی با چین‌های عمودی یا تاک جایگزین شدند.
در دهه 1840، جلوی پیراهن روز به طور فزاینده‌ای ساده شده بود و با ترکیب یک جلیقه بلند و کراوات، عملاً پنهان می‌شد.
دکمه‌های بلند کت‌ها و کت‌ها در طول قرن نوزدهم برای لباس زير مردانه رسمی روزانه ادامه داشت و فقط یقه و سرآستین‌ها خودنمایی می‌کرد.
در اوایل قرن بیستم، با تغییر به یک لباس بیرونی نه چندان رسمی، این پیراهن جایگاه خود را به عنوان لباس زیر از دست داد و به یکی از اجزای اصلی کمد لباس زیر نوزاد قانتزی مردانه تبدیل شد.
در دهه 1840 جلیقه پشمی یا جلیقه زیرین معرفی شد که عموماً از چوب پارچه‌های ظریف ساخته می‌شد.
حتی با وجود اینکه این زیر پیراهن در کنار پوست و زیر پیراهن پوشیده می شد، اما نامی را که به زیر کت های فلانل داده شده بود حفظ کرد که قبلا برای گرمای بیشتر پوشیده شده بودند.
زیرپیراهن های بافتنی یا فلانل را مردان کارگر می پوشیدند، زیرا علاوه بر گرم نگه داشتن آن در زمستان، عرق را جذب می کردند و به راحتی قابل شستشو بودند.
چنین لباس زير مردانه فانتزي توسط ملوانان نیز پوشیده می‌شد و تبدیل آن‌ها به تی‌شرت به پذیرش و اقتباس نیروی دریایی نسبت داده شده است.
در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، بیشتر مردان هنوز تی‌شرت‌های خود را زیر پیراهن می‌پوشیدند.
این تی شرت که توسط مارلون براندو در اتوموبیلی به نام هوس (1951) و وحشی (1953) و جیمز دین در شورشی بدون دلیل (1955) در سینمای پرطرفدار به نمایش درآمد، به بخشی از لباس زير مردانه یک سرکش تبدیل شد.
نوجوان بود و به لباس بیرونی تبدیل شد والری استیل، مورخ مد، تی شرت را به عنوان مهم ترین و فراگیرترین نمونه لباس زیر به عنوان لباس بیرونی توصیف کرد که قوانین مربوط به لباس های پنهان را به رخ می کشید و تابوهای علیه نمایش جنسی مردان را به چالش می کشید.
- منابع:
- تبلیغات:
